ตอนที่ 2 ลูกเทวดา หรือ..
โม้โดย บิ๊ก ศ.
----------------------------------------------------------
เช้าวันหนึ่งที่บ้าน ของบิ๊ก ศ.ในขณะที่กระผมกำลังหลับ..สะไหล อยู่นั้นเอง(มันเหมือนมีเสียงๆหนึ่งดัง เบาอยู่ในหูของผม ....ลูกชาย คนนี้ เดี่ยวนี้ มัน มาดแมน..) ยังนี้อ่ะ ดังอยู่ประมาณพักหนึ่ง คือตอนนั้นคงจะเป็นความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งจะตื่น เสียงนั้นดังอยู่พัก ถัดมาจากนั้นไม่กี่วินาที ที่นี้ผมเริ่มจะมี สติ สะตัง ขึ้นมาแล้ว แถมบ่นพึมพำใน ใจ.....โอย มันจาอารัย กัน นักกันหนาว่ะ.....เฮ่อ..เซ็งโคตรเลย...ที่นี้ดังเลยครับมาแรงเลยที่นี้..ลูกเทวดา ลูกฮักลูกแพง ลูกคำ ลูกคูณ ....โอยยยใครมันแต่งเพลงนี้ความจริงมันไม่ได้ทำให้ผมสะทกสะท้านอะไรหรอก ปัญหาก็คือมันมาเปิดทำ_+|_##$%#%#$%$#^%&^* อารัยตอนนี้กูจานอน..พออาบน้ำล้างหน้าแปลงฟันเสร็จมาถามคนข้างบ้านก็เลยได้รู้มันเพลงของ..น้าสนุก สิงห์มาตร Single ใหม่ของน้าแก..แถมคนที่ผมไปถามก็เป็นน้าที่รู้จักกับผมเป็นอย่างดี แก่เลยบอกผมก่อนจะเดินมากลับมาบ้าน ว่า มึงอ่ะ ไอ้ลูกเทวดา..ผมนึกในใจ ตูมีปีก รึงัย ว่ะ แต่กูก็บินไม่ได้นี้หน่า ลองๆจับใจความของเพลงก็เลยได้รู้ซะทีว่า เพลงมันบอกถึงลูกชายคนหนึ่งไม่สิ คนเขียนคงจะอยากให้ เด็กวัยรุ่นที่ฟังเพลงนนี้ แล้วคิดได้..อะไรประมาณนนี้ โอ..แต่เชื่อเหอะผมก็ไม่ใช่คนกงคนแก่ที่ไหนผมก็เปงวัยรุ่นเหมือนกันนี้แระ มังไม่รู้สึกรู้สาอะไรหรอก มากกว่านั้นแทนที่จาหยุดคิดยิ่งทำให้มังเปิดดังๆ แล้วโยก ใส่ ซะนี้
ผู้ใหญ่บอกเด็กถึงโทษภัยที่เด็กกำลังจะเจอ..(ในอนาคตอันใกล้)และไม่ใช่เรื่องที่พูดให้ฟังไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีหรือเรื่องร้ายคนที่พูดมาให้ฟังก็ล้วนๆโดนกันมาทั้ง ทั้งนี้ก็หวังให้เด็กฟังแล้วเป็นอุธาหรณ์สอนใจเชื่อไหมครับถ้าลองย้อนเวลากลับไป สมัยครั้งกระโน้นนนนนนนนผู้ใหญ่ที่ว่านี้แระ สมัยไหมนั้นท่านก็เปงเด็กหนุ่มเหมือนพวกเรานี้แระ และก็มีอีกท่านหนึ่งซึ้งปัจจุบัน ท่านที่กล่าวมานนี้อาจจะเป็นคุณตาหรือคุณยาย ท่านก็เคยบอกท่านผู้ใหญ่เหมือนกัน..(ทีนี้ประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงที่สิ่งที่คุณตาคุณยายบอกท่านผู้ใหญ่ในวันนั้นมีท่านผู้ใหญ่สักกี่คนกันเล่าที่ประพฤติปฏิบัติตาม) บางคนอาจจะคิดว่าอ้าววเราพูดอย่างนี้ไม่ถูกนะ มันเหมือนเป็นการดูถูกคนที่เค้าอุตสาห์หวังดีกับเรา แต่เชื่อเถอะครับที่กระผมเล่ามาทั้งหมดนี้หาใช่การทำตัวเป็นเด็กหัวรั่นหรือทะลึ่งดึงดันไร้ความเคารพต่อผู้หลักผู้ใหญ่ ให้คิดซะว่าเวเทนี้เป็นเวทีสนทนาพาทีถึงเรื่องการเป็นบุคคลคนหนึ่งไม่ได้ถือว่าตัวเองเป็นคนที่ดีในสังคมหากแต่เป็นคนหนึ่งที่อยากให้สังคมสงบสุขก็แค่นั้น...ถามว่าแล้วที่ผู้ใหญ่หลายๆท่านบอกไม่ดีรึ ดีครับผมตอบแบบฉะฉานเลยดีมากๆ และมันจะดีที่สุดถ้าคนที่นั่งฟังท่านเล่าในวันนั้นนำคำที่ได้ฟังในวันนั้น ไปประพฤติปฏิบัติ คิดเป็นเปอร์เซ็นมีไม่กี่สิบเปอร์เซ็นที่เด็กวัยรุ่นทั่วโลกจำแล้วนำเอาไปทำทุกๆขั้นตอน เพราะอะไรเหล่าถึงเป็นเช่น ก็เพราะคนไง คนเรามันไม่เหมือนกันถูกตรงที่ อาจจะเกิดมาจากท้องแม่เดียวกัน แต่ทว่านิสัยแต่ละคนต่างกันคนละขั่ว นี้ลองคิดดูสิถ้าเป็นคนที่ไม่ใช่พี่น้อง มันจะขนาดไหน คนบอกน่ะก็บอกได้ไม่ผิดส่วนคนฟังถามว่าถ้าไม่รับเอาสิ่งที่คนคนนั้นพูดละจะผิดไหม ไม่ผิดครับเพราะท้ายที่สุดแล้วที่ปรึกษาด้านกรองข้อมูลคนสุดก็คือคุณ เพราะไม่ใช่ใครที่ไหนที่จะเอาสิ่งที่คุณจดจำมาไปใช้ ก็คือคุณแล้ว สิ่งนั้นคุณคิดว่าคุณทำได้รึเปล่าคุณทำแล้วมันมีความสุขหรือเปล่า มนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ทุกอย่างเมื่อได้กระทำในสิ่งที่มันย่อมจะได้ผลดีและเกิดประโยชน์สูงสุด ยกตัวอย่างง่ายๆต้นไม้ต้นหนึ่งโดยธรรมชาติต้นไม้อะไรก็แล้วการเจริญเติมโตของเค้าต้องสูงขึ้นยาวขึ้นเราหาเชือก สักเส้นไปผูก สิ แล้วก็ดึงต้นไม้นั้นให้โค้ง นั้นอาจจะเป็นความต้องการของเราว่าจะทำให้ต้นไม้ต้นนี้เป็นต้นไม้พิเศษพอโตแล้วไม่เหมือนต้นอื่นมีลักษณะโค้งงอ น้อยหนักที่ต้นไม้นั้นพอโตแล้วจะสวย น้อยหนักที่ต้นไม้เหล่านั้นจะเติบโตสวยงามและบางทีอาจจะไม่โตเลยด้วยซ้ำ
บางคนรู้ เข้าใจ บอกได้ แต่ให้ทำจริงๆก็ทำไม่ได้ บางคนทำได้เป็นบางอย่าง บางคนทำได้อย่างดีทำได้ทุกขั้นตอนคุณคงจะสงสัยแล้วกระผมเป็นใครเป็นเทพ รึ หรือคนดีที่โลกรอ..เปล่าเลยผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่สุดแสนธรรมดาไม่มีอะไรวิเศษ บางเรื่องที่ผมเขียนทุกเรื่องก็ล้วนมาจากประสบการณ์ที่ได้พบเจอะเจอ ได้จากการสนทนาระหว่างคนหนึ่งกับอีกคน มาจนถึงบัดนี้ผมเองก็ยังเป็น นายศ.สาลาคนเดิมไม่ได้รับรางวัลนักเขียนดีเด่นหรือรางวัลลูกกตัญญูสักอย่าง ยังคงโดนแม่ดุ โดนอาจารย์ดุ โดนปัญหาต่างๆนาๆถาโถมเข้าในชีวิตทุกวัน บางวันร้องไห้ บางวันเมาหัวราน้ำ บางวันก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เอ้า...แล้วสิ่งที่ได้เล่ามาทั้งหมดก็ไม่ได้ทำอะไรให้นายมีชีวิตดีขึ้นเลยนี้ โอ..ไร้สาระ ถามคุณสักอย่างเถอะแล้วสิ่งไหนเล่าที่คุณว่ามันคือความสุขล่ะสิ่งไหนเล่าคือสิ่งสุดยอดที่มนุษย์ต้องการ ที่ว่าความสุข มันไม่ได้มาจากการเป็นมหาเศรษฐี หรอกไม่ได้มาจากการเป็นคนที่คนทั้งโลกรู้จักหรอก หากแต่มันเป็นสิ่งที่คุณน่ะ ทำแล้วคุณเองรู้ว่านี้ล่ะ นี้ล่ะสิ่งที่เราชอบเราทำแล้วมีความสุข มันอาจไม่ได้มาจากการที่เราฟังจากใครเค้ามา แต่มันอาจมาจากการที่ เจอะเจออารัยต่อมิอารัย..ทุกๆวัน ที่มันผ่านมาแล้วก็ผ่านไปสอนเรา ว่านี้แระคือสิ่งที่เราอยากทำ นี้แระสิ่งที่เราทำแล้วมีความสุขกว่าสิ่งไหนๆ มันไม่ได้ผิดที่คนคนหนึ่งจะผิดพลาดในชีวิต มีร้องไห้เสียน้ำตาในบางครั้งบางเวลา เราไม่ใช่เทพไม่ใช่ท่อนไม้ท่อนซุงนิ ที่พอเวลาเจอะปัญหาหนักจะได้เชยๆ ตอนเสียใจก็เสียใจ เราก็คงต้องปล่อยมัน พอตอนมีความสุขเราก็สุขให้เต็มที่ มันไม่เสียใจไปตลอดชีวิตหรอกและมันก็จะไม่Happyตลอดไปเหมือนกัน ขอเพียงวันนี้เรารู้ว่า เราทำอะไรอยู่และเราทำเพื่อใคร...
ซำบายดี....
